Edukacja jest ważną częścią życia każdego człowieka. To właśnie podczas naszej ścieżki edukacyjnej mamy szanse zdobyć podstawowe umiejętności, takie jak liczenie, pisanie, czytanie. Gdy posiądziemy już te fundamentalne umiejętności, będziemy mogli uzupełnić swoją wiedzę na kolejnych szczeblach. Jednym z tych szczebli jest nauka w szkole wyższej. Możemy zdecydować się na kierunki humanistyczne, społeczne, ścisłe, czy przyrodnicze. W Polsce studia prowadzone są w systemie bolońskim. Dzięki temu możemy ukończyć pierwszy stopień studiów, przykładowo, na filologii germańskiej, po czym rozpocząć studia magisterskie na finansach i rachunkowości. Jeżeli chodzi o studia pierwszego stopnia to mogą one być prowadzone jako studia inżynierskie, albo licencjackie.

Studia inżynierskie trwają zazwyczaj siedem semestrów, gdy licencjackie sześć. To jaki kierunek wybierzemy, i na jakiej uczelni, zależy od naszych zainteresowań i predyspozycji. Oczywiście ważnym czynnikiem są także wyniki jakie uzyskaliśmy na maturze. To właśnie na ich podstawie uczelnie wyższe tworzą listy rankingowe kandydatów na studia. Niestety nie każdy będzie mógł dostać się na swój wymarzony kierunek. By zwiększyć swoje szanse, należy dobrze przygotować się do matury. Nie tylko do zdawania przedmiotów obowiązkowych, ale także dodatkowych. To zwykle wyniki matur z przedmiotów dodatkowych są decydujące przy rekrutacji na studia.

Studia to czas, w którym można nawiązać wiele wartościowych znajomości. Często już w grupie do której zostaliśmy przypisani jest kilkadziesiąt osób. Dodatkowo można udzielać się w kołach naukowych, orkiestrach, czy uczelnianych chórach. Możliwości poznania nowych osób na studiach jest mnóstwo. Jednak studia to przede wszystkim czas na poszerzanie swojej wiedzy i umiejętności. Jeśli z głową wybierzemy kierunek, to uczestnictwo w zajęciach pomoże nam poznać podstawy niezbędne do samodzielnego zgłębiania danego tematu.

W programie każdych studiów znajduje się dużo różnych przedmiotów. Studia są ukierunkowane na dany obszar wiedzy, jednak często obok wartościowych przedmiotów, prowadzone są też tzw. zapychacze. Sami powinniśmy oceniać przydatność konkretnych przedmiotów i tym, które uznamy za kluczowe dla naszej przyszłej kariery, poświęcać dużo dodatkowego czasu. Samo chodzenie na studia i zdawanie egzaminów nie sprawi, że staniemy się specjalistami w danej dziedzinie. Potrzebne jest tu zainteresowanie i motywacja do ciężkiej pracy. Wiedza nabyta podczas studiów, choć wartościowa, jest dopiero początkiem.

Podczas studiów licencjackich, zazwyczaj już na trzecim semestrze, zaczynają się seminaria dyplomowe. Mają one za zadanie przygotować żaków do napisania najważniejszej pracy w całym toku nauki na pierwszym stopniu- pracy licencjackiej. Zazwyczaj zaczyna się od wyboru tematu i rozpisania planu pracy. Jeśli student ma problemy z wyborem tematu, na jaki będzie musiał pracę napisać, może zasięgnąć rady u promotora. Praca dyplomowa składa się zwyczajowo z trzech rozdziałów. Pierwszy jest wprowadzeniem do tematu, jest w nim wyjaśniona terminologia używana w pracy, charakterystyka analizowanych firm, czy opis analizowanego zjawiska. W drugiej części przedstawiane są metody z jakich korzystał student, ich zapis matematyczny i słowny opis. Trzecia część to często część empiryczna. To tu przedstawione są obliczenia i wyniki badań. Praca licencjacka zawiera także wstęp i zakończenie. We wstępie wyjaśnia się powód dla którego taki właśnie temat został wybrany i stawia się hipotezy badawcze.

W zakończeniu formułowane są wnioski.
By praca otrzymała dobrą ocenę zarówno od promotora, jak i od recenzenta, powinna być nie tylko dobrze napisana pod względem merytorycznym, ale także pod względem formalnym. Oczywistym jest, że student pisząc pracę na wybrany temat nie jest specjalistą w danej dziedzinie i musi zaczerpnąć wiedzy z książek i innych publikacji. W pracy dyplomowej należy zaznaczyć z jakich źródeł korzystaliśmy przy jej pisaniu. Uchroni nas to przed oskarżeniem o plagiat. Jednak takie oznaczanie źródeł wcale nie jest proste. Co roku wielu studentów zadaje sobie to samo pytanie- jak wstawiać przypisy w pracy licencjackiej? Przede wszystkim, każda myśl zaczerpnięta od innego autora, powinna być opatrzona przypisem. Chodzi nie tylko o cytaty. Przypisy powinny być ponumerowane cyframi arabskimi. Na końcu pracy dyplomowej powinien znaleźć się spis wszystkich źródeł z których korzystaliśmy. Powinniśmy wymienić nie tylko książki, ale także artykuły, zeszyty naukowe, czy strony internetowe. Każda pozycja w bibliografii powinna być opisana tytułem, datą wydania, nazwą wydawnictwa i numerami stron z których student korzystał.

Dla jednych jest to najbardziej stresujący moment w edukacji akademickiej, inni traktują to jako czystą formalność. Niezależnie od podejścia, obrona pracy dyplomowej jest wydarzeniem kluczowym w karierze każdego studenta, ponieważ stanowi ukoronowanie dotychczasowej nauki. To od niej zależy, czy, po pierwsze, otrzymamy dyplom ukończenia studiów, a po drugie, czy dostaniemy się na studia kolejnego stopnia (w przypadku, gdy po licencjacie staramy się o przyjęcie na magisterkę). Nic więc dziwnego, że temat jest niezwykle popularny, a zapytania w stylu „obrona pracy dyplomowej jak wygląda?” każdego roku figurują w często wyszukiwanych frazach w Google. Jeśli termin naszej obrony zbliża się wielkimi krokami, warto dowiedzieć się, jak taki egzamin wygląda. Bogatsi o tą wiedzę prześpimy spokojnie noc i stracimy mniej włosów z powodu nerwów.

Datę naszej obrony powinniśmy poznać z dwu-trzytygodniowym wyprzedzeniem.

Sekretariat podaje do wiadomości studentów orientacyjną godzinę, numer sali, gdzie obrona będzie miała miejsce, a także skład komisji egzaminacyjnej. Do jej członków należą najczęściej: promotor, recenzent, prowadząca komisji (zazwyczaj jest to pracownik uczelni o randze doktora habilitowanego albo profesora). Na niektórych uczelniach panuje niewypowiedziana tradycja, że recenzenci oraz promotorzy dzielą się pytaniami, jakie zadadzą w trakcie obrony. Jest to cecha szczególnie młodych doktorów. Jeśli zatem wiemy, że ktoś taki o „ludzkich” cechach będzie w składzie naszej komisji, możemy nieśmiało podpytać, czy nie zdradzi nam zagadnień, z jakich powinniśmy się przygotować na dzień egzaminu. Nie ma się czego bać, za zadawanie pytań nikt nas nie wyrzuci z uczelni.

Dzień przed planowaną obroną spędźmy na czynnościach, które w niewielkim stopniu angażują ciało i umysł. Jeśli mamy możliwość, wyjedźmy poza miasto i zrelaksujmy się na łonie natury. Spacer po lesie lub wypoczynek nad jeziorem pozwolą zapomnieć o nadchodzącym egzaminie oraz oczyścić głowę. Kiedy ucieczka z miasta jest niemożliwa, wybierzmy się do kina lub spotkajmy z przyjaciółmi, aczkolwiek niewskazane jest wtedy picie alkoholu – pobudka w dniu obrony na kacu to najgorszy możliwy scenariusz, jaki możemy sobie wymyślić. Uważajmy także na telefony od rodziców w wieczór przed egzaminem. Mają oni tendencję do denerwowania się znacznie bardziej niż ich dzieci i taki paniczny nastrój może się nam łatwo udzielić. Postarajmy się o to, aby dobrze się wyspać. Przed pójściem do łóżka przygotujmy sobie ubranie – eleganckie, mężczyźni garnitur, kobiety garsonka lub inna, równie oficjalna część garderoby.

Na uczelnie przyjedźmy nie na ostatnią chwilę. Dotarcie na trzydzieści-dwadzieścia minut przed ustaloną godziną obrony będzie optymalne. Kiedy nadejdzie TEN MOMENT, podejdźmy do sali, gdzie znajduje się komisja egzaminacyjna. Zazwyczaj jest tak, że jeden z jej członków zaprasza nas do środka. Korzystamy więc z propozycji i wchodzimy do sali. Przedstawiamy się i czekamy na to, aż komisja usiądzie (jeśli już siedzi, my również zajmujemy miejsce na krześle). Obrona przebiega w następujący sposób: członkowie komisji prowadzą z nami rozmowę na temat napisanej pracy dyplomowej. Każdy z nich wyraża swoją opinię, po czym zadaje nam kilka pytań związanych stricte z pracą lub tematami, które w jakiś sposób się z nią wiążą.

Nie ma więc obawy, że jeśli nasza praca dyplomowa dotyczyła budowy mostu na Wiśle, to recenzent zada nam pytanie związane z produkcją marchwi. Rozmowa taka trwa przeciętnie dziesięć-piętnaście minut. Kiedy się kończy, jesteśmy poproszeni o opuszczenie sali, ponieważ to czas, aby komisja się naradziła i ustaliła, czy zdaliśmy, a jeśli tak, to jaką otrzymamy ocenę. Mamy chwilę na to, aby ochłonąć i wziąć do ręki upominek – na większości uczelni jest to bowiem tradycja, że studenci dają swój wyraz wdzięczności promotorowi oraz recenzentowi za ich pracę. Upominek jest jakąś skromną rzeczą, mogą to być kwiaty, bombonierka, z wyczuciem trzeba podchodzić do prezentów, którym jest alkohol (bo może nam się trafić abstynent). Po tym, jak komisja ustali naszą ocenę, jesteśmy proszeni o to, aby ponownie wejść na salę. Wówczas przewodnicząca/cy komisji informuje nas, jak przebiegła obrona – czy zdaliśmy czy nie (zdają niemal wszyscy!).

Odbiór dyplomu poświadczającego, że obroniliśmy pracę dyplomową uzyskujemy najczęściej po pewnym okresie czasu – kilku tygodniach, miesiącu. W ten oto sposób popularnie wpisywana fraza „obrona pracy dyplomowej jak wygląda” została wyczerpana i z taką wiedzą nic podczas egzaminu nas nie zaskoczy.